Ik ken het nog uit de oude bijbel vertellingen, op de lagere school. Het zalven van voeten. Het had een vaag erotische lading, voor mij als schooljochie, zoals de juf het voorlas: hoe een vrouw de voeten van een jonge man zacht masseerde en liefdevol verzorgde. De essentie ging verder langs me heen. En ik heb toen zeker nooit gedacht dat ooit mijn eigen voeten gezalfd zouden worden. Al moest ik het wel zelf doen: Doe Het  Zelf Zalven.

Lang verhaal kort: op advies van mijn wandel- en levenspartner smeer ik nu voor elke wandeling mijn voetzolen dik in met GehWol. Een rijke en verzorgende crème, heet het officieel; maar het is een vettig smeersel met wonderlijke eigenschappen. Het helpt de temperatuur in de schoen/aan de voet tijdens het wandelen onder controle te houden. Tegelijkertijd werkt als een soort tijdelijke coating die de voetzool wat op lijkt te harden, dat voorkomt blaren, schuurplekken en meer. Kortom, de voeten voelen zich er ‘wohl’ bij. Dat weet ik nu uit ervaring na diverse korte en langere trainingswandels in de buurt: Goudse Hout, Breevaart, Reeuwijkse Plassen, Hollandse IJssel. Het wordt hier steeds mooier, lijkt het.

De schrijnende pijntjes – van schuurcontacten op de buitenkant van de wreef – die zich vanaf circa 10 kilometer aandienden, blijven zo goed als achterwege. Nu wandel ik de 30 km, of meer, soepel stappend uit. Uiteraard in combinatie met een goede planning van de rust- en drinkmomenten.
Werkzame bestanddelen: vaste vetten, lanoline, medicinale zeep, natuurlijke oliën van lavendel, tijm en rozemarijn, menthol en hulpstoffen. Het medicinale luchtje neem ik dan graag voor lief.
Oh ja: dik smeren, 1 mm, een wit voetje halen, zeg maar. A circa 8 euro per tube, ok, maar dat smeergeld heb ik er wel voor over.

Want nog even, dan wandelen we de 4 Daagse, het aftellen gaat steeds sneller…