Van Pieterburen tot Pietersberg in één jaar

De kop is er af! Ons Pieterpad Avontuur is begonnen. In drie dagen liepen we zowel de proloog (= Rondwandeling Waddenkust), als de eerste twee etappes: Pieterburen – Winsum, Winsum – Groningen. Met als bonus: een bezoek aan het Zeehonden OpvangCentum in Pieterburen. Het Pieterpad: het wandelfeest waarbij je de slingers vanzelf ophangt met elke volgende stap. We zijn nu al verkocht.

We verdelen ons Pieterpad Project in deeltrajecten, te lopen in 12 maanden. Elk traject omvat minimaal twee aansluitende etappes, met één of meer overnachtingen op strategische locaties (B&B of camping).
Onze start was op woensdag 5 april 2023. Het streven is om op 5 april 2024 de Pietersberg te beklimmen. Wij lopen het Pieterpad van Noord naar Zuid, zoveel mogelijk in de officiële etappe volgorde.

Traject 1 – Proloog, Etappe 2, Etappe 1
De naam van het B&B in Winsum getuigt van goedaardige humor: Van Het Padje! Een tiny appartement, met alles wat de wandelaar verlangt: goed bed, schoon sanitair, douche, keukentje en: attente gastvrijheid. We checken in op 5 april, na de proloog in Pieterburen – mooie verjaardagsactiviteit.

Proloog (10 km)
De proloog is een opwarmronde á 10 km. Nou ja, ronde, je wandelt een vierkant. Vanuit Pieterburen richting Westernieland, vandaar linksaf naar de Waddenzee, over de Schaapweg waar vele schapen en hun frisse lammetjes ons vrolijk toe mekkeren. Mooi weer: volop zon, straffe voorjaarsbries.
We steken de dijk over en lopen aan de Waddenzeekant westwaarts richting Lauwersoog. De stilte is hier oorverdovend; stil wil zeggen: de afwezigheid van door mensen veroorzaakte geluiden. Je hoort alleen de wind, de vogels en het achtergrondgeruis van de kosmos.
Bij het kunstwerk ‘IJzeren Wadloper’ weer landinwaarts, de dijk over. Langs Gods akkers naar Pieterburen.

Winsum – Groningen (24 km, etappe 2)
Op donderdag 6 april is onze ‘eerste’ etappe, wil zeggen de officiële tweede etappe: Winsum-Groningen. We stappen rechtstreeks vanuit B&B ‘Van Het Padje’ het Pieterpad op. Een redelijk vroege start; 22 km is een serieuze afstand. Bovendien is een stevig regenfront in aantocht. In de rest van Nederland gaat het al los; slecht weer veroorzaakt ruim 1500 km file. Wij wandelen als twee stipjes in de weidse ‘roemte’ van het uitgestrekte Groninger Hogeland. Een actuele omleiding beloont ons met een fraaie vliegshow van op- en neer dansende zwermen watervogels boven een dras-gras-terrein.

Stapsgewijs tekent de skyline van Groningen zich scherper aan de horizon. Bekend terrein: wij woonden, werkten en studeerden in deze stad. Onze drie zoons zijn er geboren. We bezochten kroegen, feestjes en wedstrijden van FC Groningen, toen nog in het oude Oosterpark-stadion. In mijn eigen voetbalcarrière – amateur – speelde ik tegen clubs in de dorpjes en gehuchten op het Hogeland. Ook tegen vvv Winsum. Het Pieterpad slingert het dorp uit langs de velden van deze club. Ik zie mijzelf juichen na een doelpunt.  

Martinitoren
We kruisen het Van Starkenborghkanaal over de fraaie Dorkwerderbrug. Bij de wijk Paddepoel druppelen we de stad in, langs begraafplaats Selwerderhof. We passeren diverse persoonlijk historische ijkpunten, zoals zwembad De Parrel, waar de oudste zoon diploma A haalde. Een mijlpaal waarvan ik foto’s dacht te maken; liggend aan de rand van het bad. Maar ik had verzuimd een rolletje in het toestel te doen, bleek later.
(Oppassen dat dit geen Sentimental Journey wordt…)

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Op de Grote Markt pauzeren we met een Latte Macchiato op het terras van De Drie Gezusters. De serveerster maakt een foto van ons voor de Martini Toren: ‘oud grijs’ voor ‘d ‘Olle Grieze’.
Voor het NS station groeten we het Peerd van Ome Loeks. Dan checken we in bij Arriva, het diesel-boemeltje brengt ons in vier stops naar Winsum. Reisduur: 16 minuten; wij liepen er 4,5 uur over.
In Winsum gaan we aan tafel in Herberg De Gouden Karper. Een mooi plekje in de ‘opkamer’, het kan niet op. Uitstekende maaltijd, nieuwe energie baant zich een weg naar de wandelspieren. Nu pas, 18.00 uur, begint de regen, de eerste druppels tikken aan het raam. De bui zet echt door als we ‘thuis’ zijn: in ‘Van Het Padje’. Onze wandelteller staat op ruim 24 km; met trots genoteerd in ons logboek.

Pieterburen – Winsum (13 km)
Na opnieuw een goede nachtrust en prima ontbijt in Van Het Padje stappen we rond 09.21 uur in de streekbus – lijn 68 – die ons via Leens naar Pieterburen brengt. Handig: vanaf onze B&B is het drie minuten lopen naar het (bus/NS) station van Winsum. Lijn 68 slingert zich over het nog grijzige Hogeland door stille dorpjes en gehuchten. Stil, maar niet verlaten: het OV voorziet hier zeker in een behoefte; regelmatig stappen er mensen in.

Zeehondencentrum
Wij stappen uit op het Pieterplein, in Pieterburen. Bijna 10 uur, mooi op tijd om – als warming up – een duik te nemen in het wereldberoemde ZeehondenCentrum. Dit bijzondere centrum is begin jaren 70 opgezet door Leni ’t Hart, de moeder van de zeehondencrèche zoals het toen heette.
(Een apart fenomeen: wij woonden tien jaar op 30 km van Pieterburen, en al die jaren nooit geweest.
Vandaag zijn we de eersten. Prioriteit uno: cappuccino. Naast een Gouds (!) stroopwafeltje, krijgen we er een mooi verhaal bij: hoe liefde een Australische deerne en een stoere Groninger samenbrengt op het Hogeland. 
We wandelen langs de buitenbassins; verzwakte zeehondjes kunnen hier herstellen tot ze sterk genoeg zijn om terug te keren naar de vrijheid van de Waddenzee. Een promo-film laat zien hoe efficiënt de organisatie werkt, met professionele deskundigen/specialisten en vele vrijwilligers. Chapeau!
Wat een bijzondere schepsels, die zeehonden, en mensen.

• 

• 

• 

• 

Café De Pool
Rond 11.30 uur starten we de officiële eerste etappe van het Pieterpad. Eindbestemming Winsum, waar onze auto staat. Via een schelpenpad tussen de Petruskerk, het kerkhof en een camping verlaten we Pieterburen. De uitstekende routebeschrijving voert ons meanderend over het Hogeland onder lage bewolking met een vermoeden van regen. Maar er hangt ook een belofte in de lucht van opklaringen.
Deze etappe is met 12 km een van de korte trajecten. We nemen de tijd, wat foto’s, en stappen halverwege even van het Pieterpadje. Het streekdorp Eenrum is beroemd om het Groninger Mosterd Museum. Maar dat is niet onze reden om hier te pauzeren. We stappen binnen bij Grand Café De Pool .

Het bestaat nog altijd, na al die jaren, Café De Pool. Dit wordt toch weer even een shotje sentimental journey. Vroeger – jaren 70/80 – vorige eeuw – organiseerde Cultuurkring De Cirkel hier gedenkwaardige culturele activiteiten.  Bekende en onbekende talenten traden hier op, balancerend op een podiumpje van ongekend kleine afmetingen. Als lid van een studentikoos cabarettrio – Harst & Keizer en de gevleugelde Jenny – stond ik daar ook enkele keren. We wonnen zelfs een festival – na een onnavolgbare jurering. Het ging om het meedoen. Je deed je best: zingen, spreken, entertainen; in een bedwelmende atmosfeer van alcoholdampen, zware shag en nauwelijks geventileerde geuren van bezwete stamgasten. Wie door het fluwelen gordijn binnenstapte liep het risico al high te zijn voor de bar bereikt was.
(Het kan zijn dat mijn speelse herinnering in de overdrive staat..).

Wandelgenoten
Nu – april 2023 – is Grand Café De Pool een prima horeca locatie met een Indonesische keuken. Goede plek voor een korte lunchpauze. Dat vinden meer Pieterpad-lopers. Een groepje met een zachte G als tongval loopt van Zuid naar Noord. Zij zijn dus nabij de eindstreep in Pieterburen. Doen ze straks nog even de proloog, als epiloog? Leuk! Oh,10 km!? Dat zagen ze niet aankomen.
Gesterkt met een Latte Machiatto en een punt Cranberry kruimeltaart voegen we in op de officiële route voor de laatste 4 a 5 km. Probleemloos en met steeds meer zon lopen we Winsum binnen.

• 

• 

• 

• 

Wintervierdaagse 2017
De Gouden Karper is het etappe eindpunt in Winsum. Maar eerst houden we nog even halt bij de Obergum kerk. We werpen een blik en maken dankbaar gebruik van het sanitair. Ter afsluiting noteer ik een herinnering in het gastenboek. ‘In deze kerk is eind 2017 ‘de Groninger Scheurkalender 2018’ gepresenteerd. Ik had een bijdrage in deze kalender. Een persoonlijk gedicht over de WinterWandelVierdaagse: de Noorderrondtocht die we in begin 2017 wandelde. Het was echt winter. Elke ochtend starten met matige vorst, tot minus 10. Maar wel mooi weer, de eerste drie dagen. De vierde dag was ‘hels’ – net boven nul, nat en een straffe wind, indringend koud! Het was bovendien de langste afstand: 42 km! De finishplaats was – net als vandaag – Winsum. Precies aan de andere kant van het station ten opzichte van ons B&B Van Het Padje.’’ 
(Zie gedicht )

• 

Het is mooi hoe de lijnen in je leven je geschiedenis verweven. Een mooi slot van het begin van ons nieuwe wandelavontuur: Het Pieterpad-traject van april 23 tot april 24.
Thuis maar gauw eens een planning maken voor de andere deeltrajecten. Het eerstvolgende wordt medio mei. In twee etappes van Groningen naar Rolde.

(wordt vervolgd)