Wat rijmt op Pieterpad? Nat, Nat, Nat! Want wat regende het veel in februari. Maar toch een Pieterpad-weekend gepland. De etappes 18 & 19: Gennep-Vierlingsbeek-Swolgen. 

We gokten het erop. Met als basiskamp B&B Vitaliteitscentrum Brabant – Vierlingsbeek. En wat bleek, in Vierlingsbeek: dit is het oude gemeentehuis. Nu een Ho(s)tel/B&B, met fitnesscentrum en fysio-praktijk. En een Doe-Het-Zelf bar-restauratie-lounge ruimte. Rode draad: oprechte gastvrijheid, perfecte kamers, goede service, gratis koffie & thee, en gebruik van de restauratie faciliteiten.
Maar…: lopen moet je zelf doen.

Vierlingsbeek (NB) – Wanssum  (L): deeletappe 24 febr ’24  (15,9 km)
Officieel loopt de hele etappe naar Swolgen. Planning-technische splitsen wij het traject. We lopen nu tot Wanssum, iets over de helft van de officiële 24 km. Officieel, maar ook nu verschillen de diverse afstand-meet-apps van mening. Onze Strava tikte Wanssum af na 15,9 km. Allicht door de diverse omleidingen onderweg – wateromleidingen; want de Brabants-Limburgse grond is zomp-zomp-verzadigd.
Het is af en toe een H2O-Hike. Zoeken naar doorwaadbare plaatsen, klimmen over hekken, struinen door ‘verboden’ struiken, struikelend over omgevallen bomen. Maar het heeft ook charme. En uiteindelijk krijgen we zelfs een waterig zonnetje. 

Van het padje?
Vlak voor Wanssum een serieuze uitdaging. Het smalle pad langs de rondweg is tè zompig, niet te doen. Zullen we dan maar door die betonnen afwaterings-buis onder de weg door kruipen? Die buis is vreemd genoeg droog, dus? Grapje, niet doen natuurlijk! Maar wel klauteren over het ijzeren vlechtwerk. Dat moet verhinderen dat dieren vanuit het bos, maar ook verwarde wandelaars, onverhoeds de weg oversteken. Zoals wij, maar het lukt. Al zijn we wel meteen van het Pieterpad(je). Met een slinger komen we uit bij de jachthaven(!?) van Wanssum. We schuilen bij een cafetaria, met warme drankjes. in afwachting van onze ‘taxi’: onze zoon zal de zondag etappe meelopen. Hij rijdt ons terug naar Vierlingsbeek, 15 minuten. Wandelend: 4 uur en 1 minuut. 
Waarom zou je?! Nou, omdat het echt bijzonder is!

Gennep (L) – Vierlingsbeek (NB), 25 febr ’24,  (21,4 km)

Uitstekende nachtrust en prima Doe Het Zelf Ontbijt in Vitaliteitscentrum Brabant. We hebben er zin in. Het weer belooft redelijkheid. Maar we rijden in de regen naar Gennep, ons startpunt. Auto stallen achter het fraaie gemeentehuis. We schieten een selfie aan de voorkant. En dan op naar Vierlingsbeek. 

Nationaal Park De Maasduinen
Deze etappe is een feestje, in een mooie, afwisselende omgeving. Nog mooier als de zon doorbreekt; en dan zijn we al over de helft. Even pauzeren bij manege Bergemo voor koffie, notenkoek, saucijzen brood. En een rondje sanitair.
Bijzonder mooi is het vanaf de Groene Streep. De route voert dan een stuk door Nationaal Park De Maasduinen. Schitterend landschap, perfecte belichting ook, met iconische wolkenpartijen. Leuk om een etappe met je zoon te wandelen. Lopend heb je meer tijd voor elkaar, en andere gesprekjes dan op verjaar- en feestdagen.

Laatste loodjes
We belanden moeiteloos in Afferden. Hier wacht ons het beroemde pontje dat ons over de Maas zet. De rivier biedt flink weerstand, hoog water, sterke stroming. Je voelt nu hoe het echt mis kan gaan, als de dijken niet houden.
Veilig aan de overkant wachten ons nog enkele kilometers. Dit zijn echt de bekende laatste loodjes. Het pad, langs weerszijden hoog behegd, is door en door en doornat, allesbehalve egaal, verraderlijk glibberig. Een collega Pieterpad loper meldde ‘s ochtends al: ‘Kijk uit, Het is daar echt een K…Pad !!’  Treffende beschrijving.
Maar we bereiken het doel. Doen een selfie bij het naambordje. En een onderlinge boks op de goede afloop.
Mooi tempo ook.

Zoon is enthousiast! We investeren nog wat in de lokale middenstand – drankje, hapje, en gloeien na bij de elektrische Open Haard, in de riante loungeruimte van Vitaliteitscentrum Brabant.
Na de maaltijd zwaaien we onze gastloper uit. Hij weet nu wat het inhoudt, zo’n stuk wandelen. En wat zijn ouwetjes uithalen op zo’n dag. Valt niets tegen, zeker niet. Goed voor ons imago…

Wanssum  (L)  – Swolgen  –  26 febr ’24  (12,4 km)

De tweede helft van de etappe Vierlingsbeek – Swolgen. Startpunt Wanssum. We stallen de auto bij de locale supermarkt, pal aan de route. Kunnen meteen op pad? Eigenlijk wel, maar we dwalen eerst wat rond. Laten ons foppen door een slaperig richtingsgevoel. En het gure weer – wind en regen tegen – helpt niet mee aan een vliegende start. Zo belanden we in een spontane humeur-test, ten koste van tijd en minstens een extra km. Hoort erbij. Net als de regen: die stopt vandaag niet meer.

Sint Goar in Meerloo
Onder loodgrijze luchten waden we vanuit Wanssum door zompig dompig landschap. We missen vast wel interessante kijkwaardigheden. Maar wapperende en scheurende poncho’s om het lijf zijn niet bevordelijk voor het openstaan voor nieuwe indrukken.
Wat wel beklijft is o.a. de Sint Goar kapel, in de bosrand nabij Meerlo. De heilige Sint Goar, zou in 1662 een notabele uit Meerlo hebben verlost van een kwellende kiespijn. Uit dankbaarheid bouwde deze Meerlose heer dit lollige kapelleke. Elk jaar op 6 juli – Sint Goar dag – loopt hier een processie. De rest van het jaar ziet een roedel huilende wolven er op toe dat nieuwsgierige Pieterpad lopers de kapel respectvol benaderen.
Het bescheiden bedevaartsoort geldt ook als: ‘Plekske van Geluk’.
Een nat plekske, vandaag. En als regen ‘geluk van boven’ is, dan kunnen we ons geluk niet op. Officiële en spontaan ontstane beken en stroompjes all over the place. De Grote Molenbeek kolkt als razende waterringweg langs Meerlo. Wij waden dapper door richting Swolgen. 

Natuur & poezie
Het Pieterpad doorkruist het Landgoed Folkert – een soort bospark met poëzie-vergunning. Diverse bomen dragen een gedicht, poëtische versjes met een natuur-filosofische inslag. Je moet er voor open staan. Zoals Yvonne Mulder – de dichteres. En het moet niet regenen.
Na 12,45 km op de Strava teller, en ruim 4 uur stoer gemodder, tikken we af in centrum Swolgen. Concreet: bij de bushalte van Arriva. Op tijd voor de bus naar Wanssum. Een ritje van 17 minuten met lijn 88.
In de bus helpen we nog twee jongens uit Letland met de aanschaf van een dagticket. Zij wilden cash betalen, maar de chauffeur had geen wisselgeld. Wij wel. Ik heb hun ticket gepind bij de chauffeur, en onze jonge EU-genoten betaalden mij in cash. Het voelde als het verborgen goede doel van deze natte Pieterpad etappe.

In de warme auto naar huis, voldaan na ruim 50 km wandelen in 3 dagen. Douchen, hapje eten. En na een nacht goed slapen, weer een paar uurtjes – in de zon – spitten op Stadsakker Gouda.
Mooi initiatief, maar dat is een heel ander verhaal.