Pieterpad ’23-’24, traject 2, etappes 3 en 4

Groningen – Zuidlaren (etappe 3 – 22 km)
Ons onderdak in B&B Hoeve De Vredenhof in Zuidlaren blijkt op tijd geboekt. De ruim 300 jaar oude veeboerderij aan de Millystraat is populair, heeft alles in huis voor de dappere wandelaars. Goede bedden, ontbijt met streekproducten, en uitzicht op vrolijke eekhoorns in de tuin. De locatie is perfect: hartje Zuidlaren, nabij de Zuidlaarder Brink, het decor van de beroemde Paardenmarkt. Hier is het Pieterpad knooppunt tussen de 3e en 4e etappe.

Wachtkamer 3e Klasse
Wij starten waar we de 2e etappe finishten: NS hoofdstation Groningen. Eerst dus per bus – Lijn 5 van Zuidlaren ‘noar stadt’. Binnen 30 minuten zitten we met een Kiosk Cappuccino op een stenen bankje naast Wachtkamer 3e Klasse. Rangen en standen, historie? Mwah, de samenleving komt er moeilijk los van. 
De eerste 100 meter is een kuitenbijtertje: de stalen trap vanaf perron 1 naar het Emma viaduct. En dan Zuid-Zuidwest, in bijna rechte lijn de stad uit. En meteen al een (kleine) omleiding ter ere van de al jaren durende verbouwing van de Groningse Ring.

Daarna voert het Pieterpad over de Hoornse Dijk. Langs het Hoornse Diep, creatief slingerend, als speelse kameraad, naast het strak getrokken Noord Willemskanaal. Het is genieten van het voorbij glijdende uitzicht op het Hoornse meer, het Paterwoldse meer en nog meer…
Bijna ongemerkt stappen we het Nationaal Park Drentsche Aa binnen, sinds 2015 officieel Unesco Global Geopark, welkom in de natuur. 

Schilderachtig 
De overgang van ‘grote’ stad naar dit fraaie, gecultiveerde natuurgebied is groot. In het doorzettende voorjaarszonnetje ontstaat een feest van feeërieke, romantische doorkijkjes: 100% schilderwaardig. Van Gogh had zich hier kunnen uitleven – de woonboten, het spel van kronkelende wortels en takken. Ook het bruggetje over de sluis naar het Paterwoldsemeer zou Vincent hebben geïnspireerd. (En wie is Keetje bij de Sluis?)
André, de verse sluiswachter, weet het niet. Maar hij wil best een praatje maken, en ook een plaatje, van ons, op ‘zijn’ Nijveenster Brug. ‘Als jullie maar niet zelf langs de sluis gaan klooien.’ Hij is trots op zijn nieuwe baan. Zit waakzaam op zijn post langs het water. ‘Mensen houden zich slecht aan de regels. Dat bordje Verboden Toegang, zien ze zogenaamd niet.’ Het is nu nog rustig, van de zomer wordt het drukker. Onze passage is een test voor zijn gezag? Komt goed, André!

Bij een picknick bankje is het tijd voor broodje, banaan, en een laagje kleding minder aan. Volgens een oude wegwijzer is het vanaf deze picknicktafel nog slechts 447 km naar de Pietersberg. Gaan we vandaag niet halen… Hoeft ook niet, die berg loopt niet weg.

Tranendal

We kruisen het Noord Willemskanaal en de parallel heen en weer-razende A-28, en we wandelen Haren binnen. Nou ja, binnen? We schampen de zuidwest flank van dit esdorp voor welgestelden. (Dit gedeelte lijkt een interessant werkterrein voor makelaars.) Bij het verscholen liggende Paviljoen Sassenhein tanken we een fijne Latte Macchiato.
Nabij Onnen, bijna halfweg de etappe, steken we het NS traject Groningen – Assen over. Het uitzicht vanaf de ijzeren vakwerk spoorbrug (historisch erfgoed?) inspireert tot filosofische gedachten – Volgt iedereen een eigen spoor op de levensreis? Of ligt je traject al vast gepind als rails op eikenhouten bielzen?  Tja… Op het grote naast liggende rangeerterrein staan talloze treinstellen, wagons en ander spoormaterieel. De filosoof maakt plaats voor het met-treintjes-spelende kind in mij.…

Het Pieterpad roept ons tot de orde. We ‘moeten’ door, en we komen over de Onner Es. Een smal pad, aan beide zijden behekt, daagt de naam Tranendal. Mogelijk een verwijzing naar trieste gebeurtenissen in WO II. Hier niet ver vandaan sneuvelden tientallen verzetstrijders.

Hike experience
Een drassig terrein, Het Grote Veen, biedt een ‘hike’-xperience in de doolhof-achtige bebossing, met soms echt drassige paden. Het grondwater staat hoog, want veen. Het tekent ook de grote landschappelijke afwisseling op deze etappe. We lopen over boerenpaden, langs strak gekamde akkers met diepe, ingezaaide voren. Er is altijd wat te zien. En als je alles wilt meekrijgen, moet je scherp blijven. Best een uitdaging…
Het ‘lukt’ ons om bij Midlaren een hunebed te missen. Die ligt verdekt opgesteld achter een rabarber-boerderij, we lopen er gewoon voorbij, ondanks het Hunebed signaal.
Nu ik dit verslag uitwerk, blijkt dat we ook het eerste, Groningse, hunebed gemist hebben, op de kop van de Drentse Hondsrug. Volgende keer dan maar. Op de terugweg…?

Finish
Onze voeten ruiken stal (en naar zweet). Het is inmiddels boven de 20 graden. Het traject door het Noordlaarderbos is weldadig verkoelend, met afwisselende begroeiing: dennen, beuken, en meer. Eenmaal uit het bos wenkt in de nabije verte de torenspits van de dorpskerk in Zuidlaren. We zijn er bijna. En we zijn niet de enige Pieterpad’ers. Op het eerste terras treffen we enkele ‘collega’s’, we hadden elkaar onderweg al gespot en/of gesproken. We schuiven aan, genieten van een koel (fris)drankje. Het terrasje ligt pal tegenover onze B&B, ideaal. Straks nog 50 meter, dan lekker douchen. Mooi vooruitzicht, na een mooie etappe. 

Als verrassing – spontane actie – bezoeken we ’s avonds onze nicht en neef in Hoogezand. We praten bij, en blikken terug op de jaren dat wij hier ook woonden. We voetbalden samen in de locale FC – HSC. In onze herinnering vormden we het gevreesde spitsen-duo van een roemrucht kampioensteam. Er moeten nog oude krantenstukjes zijn die onze heldendaden bejubelden… Vergeelde tijd. We rijden nog even door onze oude straat, onze oude woning. Het lijkt nog zoals het was. Maar het is vreemd hier rond te rijden.

Bij een schemerige maar heldere hemel rijden we terug naar Zuidlaren. Langs het Zuidlaardermeer. Oh ja, Berend Botje… Hoe zit dat nu? Het liedje kent (bijna) iedereen. Maar het verhaal erachter is niet eenduidig. Integendeel, de ene versie is nog mooier, of vreemder dan het andere. Interesssant. Wie er op wil afstuderen kan hier beginnen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Berend_Botje_ging_uit_varen   Succes! Wij gaan intussen door met onze Pieterpad missie. Volgende Halte: Rolde. ( etappe 4..)

(Wordt vervolgd)