Montfort-Sittard–Strabeek

Woensdagmiddag 27 maart, Sittard. Welkom bij Bezinningshuis Regina Carmeli. We zijn 2 nachten te gast bij de Karmelietessen zusterorde van het Goddelijk Hart van Jezus. Gastvrij voor Pieterpad wandelaars en andere pelgrims. Dus je bent pelgrim als je het Pieterpad wandelt? Kennelijk. En je kunt het breder trekken: het hele leven is een Pieterpad. Een zoektocht naar …, tja, naar wat eigenlijk? Het is voor iedereen anders. En lang niet iedereen voelt het leven als een zoektocht. Als pelgrimage naar Santiago del Compostela. Of het Sint Pietersplein. 
Onze focus, voor nu, is: de Pietersberg. Nog 3 etappes te gaan. Te beginnen met ..

Montfort – Sittard (26 km); 28 maart 2024
We genieten een gezegende nachtrust in de sobere, maar prima kamer. Ontbijt in de bijna lege eetzaal. We schuiven aan bij een collega Pieter-padder; hij wandelt om het hoofd leeg te maken; aha, pelgrim dus. Wij smeren een lunchpakket en gaan op pad. De 1,5 km naar het NS station Sittard is een fijne warming up. In Echt stappen we op de bus naar Montfort centrum. Als je daar uitstapt, sta je meteen op het Pieterpad. Het regent mot uit de lage bewolking. Kasteel Montfort – net buiten het dorp – oogt grauw. We lopen door. Tegen 11 uur komt de zon er voorzichtig bij.

Asperges?
Het wordt een fraaie wandeling, met hier en daar een modderpad/bad challenge. Meanderend door gevarieerde bos- en natuurgebieden, langs voorzichtig groene akkers en veelbelovende asperge-velden. Jammie! En of het zo gepland is: rond lunchtijd passeren we een krijtbord met een aspergesoep aanbod; huisgemaakt, bij de manege verderop, in Echt. Niet te weerstaan. We stappen binnen: kom maar op met die soep. Maar helaas, dat was de aanbieding van afgelopen weekend. De alternatieve groentesoep – ook huisgemaakt – smaakt overigens prima. En we kunnen weer door. Moeten ook door, want Sittard is nog even lopen.

Modderpad challenge
Het is nog nat langs het Pieterpad. En op het Pieterpad. Hier en daar een PieterBad:) En ineens staan we voor een modderpoel over de volle breedte van een boerenzandpad. Een meter of 5 lang ook. Met een prikkeldraad afzetting langs beide zijden. Kun je hier wel door? En hoe? Aan welke kant heb je de beste kans om het droog te houden? Of lopen we beter om, over die doorgaande asfaltweg verderop?
Challenge! We wagen het erop. Ieder langs een eigen traject. Het lukt mij om met droge voeten de modderpoel te passeren. Mijn partner gaat het minder soepel af. De schoenen glijden weg bij elke stap. Zij wiebelt, zwevend boven het modderbad, aan het slappe prikkeldraad. Cliffhanger. Ik vrees het ergste.Maar vergeet niet te filmen. Gelukkig, met twee in modder gedoopte schoenen blijft zij overeind. Kanjer! Moedig modderen we door. 

Zonne terras
Sittard dient zich aan. Langs een tegemoet stromend beekje naderen we het centrum. De Sint-Petruskerk verwelkomt ons met klok-gelui (5 uur). De hoogste toren van Limburg, trouwens. We vinken de etappe af. De zon breekt nu serieus door, we pakken een buiten-terrasje op de markt. Delen een pannetje stoofvlees en friet. Eén portie; ruim voldoende voor 2 monden. 

Het Bezinningshuis Regina Carmelia ligt circa 500 meter van de markt. Het is meteen de eerste halve kilometer van de volgende etappe: Sittard-Strabeek. Morgen verder…

========

Sittard – Strabeek (23 km); 29 maart 2024

Weer een prima nachtrust – dankzij de wakende aanwezigheid van het Heilige Mariabeeld op het dak? – onze kamer ligt er schuin onder. We ontbijten, smeren lunch en pakken onze bagage. We danken de zusters voor de gastvrijheid; en tellen onze zegeningen. De auto mag de hele dag mag blijven staan op het terrein, dat is bonus.

Sint Rosa en de pest
De etappe Sittard – Strabeek loopt pal langs het Bezinningshuis en kloostercomplex. Hier start de beklimming van de Kolle(n)berg. Op weg naar boven passeren we de Zeven Voetvallen – de lijdensweg van Jezus in 7 scenes. Is het toeval dat wij juist nu – op Goede Vrijdag – hier zijn?! 
Aan de Kolle(n)berg staat de beroemde St. Rosa Kapel. Gewijd aan Sint Rosa Van Lima. Deze Peruaanse heilige is sinds 1688 de StadsPatrones van Sittard; in dat jaar verloste zij – volgens zeggen – deze stad van een pestepidemie. Nog elke augustus is dat reden voor een feestelijke, drukke processie. Met als toegift het uitstrooien van duizenden ‘krombroodjes’ over de menigte.(https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Rosakapel_(Sittard)

Sint Toon en de versjes
De toon is gezet. En over Toon gesproken: Sittard kent natuurlijk ook een eigen heilige: Toon Hermans. De onovertroffen volkspoëet, zanger, theater–gigant. Dat Sittard (terecht!) trots op hem is, zie je overal in en rond de stad. Standbeelden, tegels met versjes en citaten, straatnamen, en natuurlijk het fraaie Toon Hermans Theater. Deze stad verdient een langer bezoek dan 2 nachten in het klooster. 
Maar nu: het Pieterpad. Door, naar Strabeek. Onderweg nog vele kapellekens, crucifixen, en soms zeer persoonlijke Gedenkens. En al die dorpskerkjes aan de horizon, wijzen met hun spitse torens omhoog.

Pas op! Wandelaars!
Precies halfweg: treffen we Gasterij Kasteel Terborge. Een eeuwenoude versterkte hoeve, met moderne horeca functie. Prima koffie, vlaai, en een kwartiertje tap-tijd voor de iPhone. Opgeladen gaan we op de 2e etappe helft. Na Spaubeek wacht een pittige challenge. De Heggerweg, een combinatie van crossfiets-wandelpad en – bij regenval – een ruig stromend bergbeekje. Beneden staat een waarschuwing – Gevaarlijk Wegdek (zeg maar: ‘Geen Wegdek’, het is grabbelton vol grint, puin, takken, stronken, (zink)gaten. Best logisch, want de Heggerweg loopt tussen twee oude grindgroeves. Bovenaan een dubbele waarschuwing: ‘Gevaarlijke Afdaling! en ’Pas op, Wandelaars!’ Alsof wij gevaarlijk zijn?  Heelhuids boven, op de Herenweg, lijkt het een andere planeet. Die kale, winderige hoogte – ‘alsof je op de maan loopt’. Imposant panorama. 

Houten haas
Het Zuid-Limburgs landschap is dynamisch, never a dull moment. Dorpjes en gehuchten – als Put, Nut, Terstraten en Brand met pittoreske huisjes en hoeves. We zien paarden, ezels, staan oog in oog met het Mergellandschaap (mooi Scrabble woord). En dan die megalomane houten haas van Groot Haasdal (zo vlak voor Pasen).
We ontmoeten een stel op de fiets. Uit Friesland?! Ik hoor het na 3 uitgesproken woorden. Klopt! De man heeft vorig jaar het Pieterpad in één ruk gelopen, van Buren naar Berg. Tentje op de rug, 15 kilo bagage, en gaan. Chapeau! ‘Dit zijn de mooiste etappes.’ belooft hij.

Valkenburg
Tegen 16 uur lopen we Valkenburg binnen. ‘UitChecken’ bij eindpunt Strabeek. Nog 1,5 km extra naar het centrum. Daar staat het oudste NS Station van Nederland. Een rijksmonument. Opgetrokken in 1853 uit mergelsteen, van de beroemde mergelgroeven in de regio. Dit station is volop in functie, aan het traject Maastricht-Heerlen, de Heuvellandlijn.
Wij hebben met bus 56 naar Nuth een perfecte aansluiting op de stoptrein naar Sittard.
Na de cooling down á 1,5 km staan we op het P-terrein bij het Bezinningshuis. We kloppen de schoenen min of meer schoon. En verlaten licht weemoedig deze plek. Met een respectvolle blik op Moeder Maria Theresa, de stichtster van deze Karmelietessen orde. Haar beeld, pal naast de auto, is getooid met een Paasboeketje. Dat stond er vanmorgen nog niet…? 
Op de terugweg viert de hemel feest met een zonsondergang in duizend tinten bloedrood.
Nog 1 etappe te gaan…. , de Finale, na precies een jaar. Binnenkort.